On-Site Poetry

Laissez-passer

 

Enclave

Tussen Weelde en Zondereigen.

De weelde van het klein en onbeduidend zijn,

zonder eigen naam, zonder schutspatroon,

zonder voornemen, vaart of verwachting.

 

Een snipperstukje staat

met een lijntje naar het verleden,

geknipt voor dagjesmens en recreant.

 

U mag door.

U mag naar binnen.

Iedereen mag hier binnen.

Blijven mag wie er hoort.

De rest moet voort.

 

Een grens is maar een grens,

een land maar een land – het past

de een altijd beter dan de ander.

 

In de enclave tussen weelde en zondereigen,

tussen het hebben van een huis en het krijgen

van asiel, geeft een land zijn grenzen bloot.

 

Poem for Bels Lijntje 2015. Printed as a laissez-passer document and hand out to the visitors of the event on September 13, 2015